„Escape Room” to adaptacja utworu choreograficznego w oryginale prezentowanego na scenie pt. „Śniło mi się, że po nas został pusty pokój” w choreografii i wykonaniu Barbary Bujakowskiej i Pauliny Wysockiej. Transformacja pracy w ruchomy obraz w aktualnej sytuacji politycznej i społecznej oraz wybór interpretacji roli Pauliny przez Karola Miękinę otworzyły nowe znaczenia i możliwości interpretacyjne.

Projekt stanowi dadaistyczno-surrealistyczny obraz spotkania z Innym (Kapuściński, Levinas). Termin „Inny” można rozumieć na wiele sposobów oraz używać w różnych znaczeniach i kontekstach, na przykład dla rozróżnienia płci, orientacji seksualnej, narodowości, wyznania czy nawet różnicy wieku (różnica pokoleń). Każde spotkanie z „Innym” jest zagadką, niewiadomą, tajemnicą, co może powodować lęk i chęć ucieczki, pogardę ,a nawet nienawiść. Pojawia się złudzenie przestrzeni – przekonanie, że to co odległe jest inne , a im bardziej odległe – tym jeszcze bardziej inne. Ksenofobia według Herodota to choroba wystraszonych, cierpiących na kompleks niższości, przerażonych, że będą musieli przeglądnąć się w zwierciadle kultury „Innych”. Podbić, skolonizować, opanować, uzależnić- to odruch wobec „Innych” nieustannie powtarzający się w całej historii świata. Na samą ideę równości z „Innym”, umysł ludzki wpada bardzo późno, wiele tysięcy lat po tym, kiedy człowiek zaczął zostawiać ślady swojej obecności na ziemi. W obecnych czasach przybywa osób, mających problemy w zdefiniowaniu własnej tożsamości, w określeniu swojej społecznej czy kulturowej przynależności. Pojawiają się głosy nacjonalistów, rasistów, homofobów, którzy każą w „Innym” widzieć zagrożenie , wroga, przyczynę swoich męczących lęków i frustracji.

Zarówno w tym jak i innych swoich projektach, Bujakowska postanawia poruszać społeczno- psychologiczne tematy w lekki i przystępny dla widza sposób.